Kelkit’e bağlı Çamur köyünde sekiz kardeşin en küçüğü olan Tülay Doğan , doğuştan yüzde 24 engelliydi, babası hasta olduğu için çalışamıyor ve maddi imkânsızlıklar da boğuşan Tülay Doğan, okumak için ayrıldığı köyünde şimdi ücretli öğretmenlik yapıyor: “İlkokul ve ortaokulu köyümde tamamladım. Ailem okutmak istemiyordu. Köyde sadece erkekleri okutmuşlar, kız yok. Hocalarımla görüştüm. ‘Ailemle konuşur musunuz?’ dedim. Ailem güvendiği, sanırım engelli olduğum için de sıkmadı beni. 

2005’te ilçe merkezindeki liseye başladım. 15 yaşındaydım. O zamana kadar köyden hiç çıkmamıştım. Yurt yoktu önce. Aydın Doğan Vakfı’nın aşevi vardı. Üst katında kalıyorduk. Daha sonra yurt yaptılar. Yardım geliyordu. Okul kıyafetlerini de yurt veriyordu.2009’da Atatürk Üniversitesi felsefe bölümünü kazandım. Şimdi köyümde üç yıldır ücretli olarak sosyal bilgiler öğretmenliği yapıyorum. Hayatta çok zorlandığım zamanlar oldu. Ama yılmadım. Kız çocuklarının okumasını çok destekliyorum. Hayat çok uzun bir yol. Geleceği planlamak, güzelleştirmek elimizde. Bu kadar sıkıntının üstesinden ben gelebildiysem, benden daha iyi durumda olanlar da gelebilir.” 

Hürriyet.com