Köşemizde yayımlanan yazıları seçerken ,çoğu kez yerel bazen genel bazen de , hedef kitlemizin ilgisini çekecek  konular içermesine azami ölçüde dikkat ettiğimizi değerli okurlarımız bilmektedirler. İstisnası yokmudur? Elbette vardır..  Bugünkü yazımızın konusu neden YALNIZLIK derseniz ,elbette bir sebebi olmalı.  Efendim ,TSM aşınaları bilirler. Nihavent makamında “.Gök yüzünde Yalnız gezen yıldızlar/Yer Yüzünde sizin kadar yalnızım”.  Ve ünlü ses sanatçısı merhum Adnan şenses  in mükemmel seslendirdiği : Uşşak şarkı:” Baharı beklerken ömrüm kış oldu. /Gözümde her zaman biraz yaş oldu/ Sımsıcak duygular bana eş oldu/ Yalnızım dostlarım yalnızım artık /vefasız yıllara dargınım artık.”  Benimde şahsen dinlemekten keyf aldığım bu Şarkıların  birinde, yıldızlar kümesi kadar kalabalık bir toplumda yinede yalnız kalmak. İkinci şarkıda Sımsıcak duygularla sarmaş dolaş olunmasına rağmen yine bir yalnızlık ve üstelik vefasızlığa da   serzeniş var. Neden böyle  .Çaresi varmı? Yalnızlık demek birey olarak yalnızlıkmı?   Yoksa duygularda yalnızlıkmı? Buna bir fiske vuralım dedik ve kısaca şu sonuçlara ulaştık.. Yalnızlık ,bir insanınkendisini dış dünyadan uzak ,ve ayrı hıssetmesidir. Bu duyguya boşluk duygusu da eklenirse  yalnızlık,arkadaş eksikliğinden,  başkalarıyla ilişki kuramamaktan daha öteye giden bir hal alır. Yalnızlıkla birlikte  kendisini bir boşlukta hisseden kişi diğer insanlarla ilişki ve iletişim kuramaz, kuramadıkçada yalnız kalır..Bazı insanlar isteyerek  yalnız kalmayı tercih ederler. Böylece  mutlu olur ve yalnız lıktan keyf alırlar. .. Ünlü Bilginler dahi buluşlarını sonlandırıncaya kadar hep yalnız kalmayı tercih etmişlerdir. Demek ki yalnız kalmak çokta kötü bir şey değilmiş. Burada bir ayrıntıya dikkatleri çekerek şunları söylemek mümklün:  Birde istenmediği ,tercih edilmediği halde yaşanabilen yalnızlıklar vardır.Bu tür yalnızlık genelde herkesin yardımına koşan en çok iyi insanların başına gelen yalnızlıktır.. Bu tür yalnızlıkla baş başa kalan insanlar, halk arasında,”yangında ilk akla gelenler” nitelemesi ile anılan ilaç olmaya namzet , karşısındakini duyan, dertlerini kendi derdi gibi zevk edinen insanlardır.. Herkese böyle biri lazım değil mi?Evet ama,gel görki hiçte öyle değil.Pratikte bu tip insanlar terk edilmekte adeta yalnızlığa itilmektedirler. Sebebi gayet basit: Sırrı,derdi,üzüntüsü paylaşılan kişi, işleri yoluna girdiğinde ilk iş,o kötü günlerin yakın şahidini terk etmek olur. Çünkü, kişi  artık kendisine sıkıntılarını hatırlatacak  birini görmekten rahatsız olmaktadır.Evet  insan oğlu  işte böyle birisidir.Sıkıntılarından kurtulduğu yerde artık durmak istemez,yaman günlerin  gönüllü dostları bu yüzden  eninde sonunda yalnızlığa terk edilirler…İyilik bir erdem olsada  artık işe yaramaz.Kötü merak edildiği ,çekim gücü fazla olduğu için koşturur arkalarından kimilerini, zafer duygusu yaşatır adeta onlara..  Burada bir ayrıntıya dikkatleri çekerek şunları söylemek mümkün:  “Yalnız  hmekle”,” yalnız olma” ayni şey değildir. Yalnızlık , bir nevi kopukluk duygusu ile alakalıdır. Yalnız kalmak ise ,bizi anlayan/anlamayan insanlarla vakit geçirme imkanımız kalmıyan hallerde tercih edilmesi gereken seçeneklerden birisidir.  Günlük yaşantımızın her evresinde iş yerlerinde komşuluk ilişkilerinde eğlence yerlerinde çok önemli sebeplere dayanmıyan kişisel hırs uğruna toplumdan soyutlanarak yalnızlığı tercih etmeğe insanlar  kendini mahküm etmemeli. Çünkü yalnızlık paylaşılmıyan bir duygudur. Şayet peylaşılmış olsa idi, hiç yalnız kalınırmıydı. İnsan ilişkilerinde paylaşmanın bir erdem olduğunu düşünelim ve  paylaşılmıyan” yalnızlık”kavramına lütfen itibar etmiyelim.. . Not: 24 . sü yapılan “Kuşburnu pestil köme  kültür şenliği”   sosyal medyada olumsuz (Halktan habersiz) eleştirilerin hedefi olmuştur. Kentimizde üzüntü ile karşılanmıştır.